Arratsa etorri da

Arratsa etorri da.
Zu gabe.
Eta hemen geratu gara, sabaietik lainoei begira.
Garai bateko hiria,
jada hutsik.
Piano bat,
eta ezer ez gehiago esateko.
Iritsi gara.
Eta bideak balio izan duenaren ustearekin,
ixten dugu atea. Gure atzean.

Arratsa etorri da,
azkenean,
eta lehenengo aldiz.
Telefono kaiolatuek
ez dute denborarik kasik,
ring bat egiteko.
Zilarrezko deirik ere ez,
Idaho zaharretik
ezta Frisco-ko, Alcatraz-ei begira,
geratu ginen arrats horretan ere ez.

Arratsa etorri da.
Piano bat aidean.
Kontrabajoaren perkusioarekin
begiak itxi,
zigarroa piztu
eta inoiz
berriro esnatuko garela,
imajinatzen dugu.
Denbora geratu egin den
arrats honetan,
ping…pianoa.
ftf.

Exit (berriro pelikula beraren bukaera, once more, at the end, as always)

Gaur ere euria egin du.
Baina gaur uztailaren 6a da.
Ez zuen inork espero.

Eta nik espero nuena,
etxerakoan, ohi den moduan, kantu hau:
Brad Mehldau-ren pianoarekin
Radiohead, Thom Yorke-en, maisulan,
Exit.

Bizikletan blaiturik
zurekin akordatzen sartu naiz etxera.
Derrepentean,
nere 18 urteetara egin dut salto.
Tunel batean bezala hasi dira
filminetako irudiak aztoratzen nere salako pareta berdeetan.
Jendea, zu eta zu,…eta zu….eta zu eta zuu zuzu zuzuzuzuzuz….
eta ni.

Eta konturatu naiz
ez duela ezertarako balio.
Balio duenak
beti,
Exit bat izatea da.
Exit on bat.
Aldegiteko.

Txuri-beltzeko pelikula batean sartzea otu zait.
Zigarrokin bat ahoan, eta jameson kopa txiki bat.
Eta pianoa, beti edaten.
Enamoratu ginenean bezala.
Akordatzen?
Bai, 23 urte izango nituen.
Gau oso bat eman genuen,
Sarri-ren liburu hartako poemak
elkarri irakurtzen.
Jendearen algara artean.
Oso dibertigarria.
Geroz eta ozenago.
Exit.
Altxerriko katakunba horietatik.
Zergatik, jada izkututa?
Ez dugunean
inorrengatik jada ihesi ibili behar?

(Agian, zu, putakumea zu zara,
ihesi egin behar duzuna,
ez neu.
Begiratu al zara ispilura.
Zein da lekuz kanpo dena, ispilua edo zu zeu?)
Beste whisky bat nagusi, jameson izan dadila please.

Eta pianoari,
edaria ematen jarraituko diogu.
Jarrai Brad, maetro.

Saltoka gabiltza
bizitzaren kable fin bezain xingletik,
akrobatak gu,
Exit marra bat
zeru urdinean pintatu nahian
egunero,
eguzkiaren esnaerarekin batera.

Baina gaur euriarekin
desagertu gera,
portuko
kaleargien artean.

Eta gaurkoa egina da.
Day is Done.
Egina.
Jazz & Rain.

Euriak,
noiz bustiko zaituen zai nago,
zurekin eta zure tximetan gal nadin,
desagertu,
kobazulo hauetako barraunbeetan,
berriro,
etzan eta betirako,
zure adatsetan hilda gera nadin.

Oraingo honetan,
ordea,
ez ditut begiak irekiko.
Hor geratuko naiz
betiko,
Exit.
Zure barruan,
galtzeko.
Betirako,
Exit.
ftf.

50 ways to leave…

Beti pentsatuko luke berak ezingo lukeela halakorik egin. Bere buruak nazka emango liokeela seguruenik, limite horretara iritsi eta, guztia utzi beharko balu, gorrotoz eta etsipenez.
Ostiral arratsaldea iritsi zitzaion arte.
Piano bakarti hori entzuten jarri zen arte, pinudien artean eta auzune ixil eta baketsu horren magalean.
Tren estaziotik ez oso urrun, baporeak orduoro abixatzen ziolarik, denbora are urreduna dela. Pipa patrikatik atera eta oraingoan 5 matches at maximun erabiliko zituela agindu zion bere buruari. (Oraindik gogoratzen da, saltzailearen countryside itxura autentikoaz eta eman zizkion azalpen guztiak, ‘good practices guide for good pipe smokers’a ere ez zion ba eman.)
Etxeko atzeko atarian jarri eta ixotu du, bat, bi, hiru….lau…eta bai bosgarrenean…kearekin Oregon/eko zeru grisa nahastu eta gora egin dute lurruna balitz bezala.
Eta pianoak jarraitzen du aidean, 50 ways to leave your…
Eta bai, mingarria izaten da, beti. Bai.
Beste xurrut bat eman ‘homemade’ starbucks coffeari eta aurrera. Idatzi eta idatzi.
Gaur, etxean geratzea otu zaio. Pinudi, ke eta homemade espressoarekin. Treneko jendea faltan botako du.
Baina badaki gaur, ez dagoela, pinu eta zeru grisera begiratzea bezalakorik. Piparen keaz lagundurik.

Ba al daude 50 ways to leave your…?
Tren estaziotik urruti, pianoa bakarrik eta kea.

Keak emango dio, erantzuna.
Inoiz, pausatuko bada.

Horregatik pausatu da bera orain, pinudiei, gora begira. Keari begira. Nora joango ote da? Jostari, kea.
Korrika egiteko gogoa sartzen bazaio ere. Running to Stand Still. Geldi.

Egingo du.
Bihar goizeko lehenengo trenean aterako da.