Homemade

photo
Death In Vegas entzuten jarri naiz gaur, in the living room. Eta derrepentean, out of the blue, Hope Sandoval-en ahotsak paralizatuta utzi nau. Akordatzen naiz Nevadako desertu horretan, geldirik, Islandiako Vatnajokull-i begira sentitu nuen hutsune oteiziar berbera hartaz. Eta titulua are argigarriagoa…

Death In Vegas – Help Yourself

Ezkerrera begiratu eta oraindik 30.000 Miles horiek margo beltzez zeharkaturik eta pintaturik ikusten ditut. Vertigo.

Telefonoak, twitterra, bizikletak, hegaldiak, eta gure bizitza hiperkonektatuak…
Eta guztien artean, hori, desertuak. Desertu zabal eta unknown-ak. Ederra benetan, heuretan sartu eta barneratzea. Gure bizitza, jomuga jakin gabe baina norabidea gure hanketan jarriko duena. Horrekin nahikoa da, maleta eta hanketan dugun norabidea.

Akordatzen naiz ere, North Beach-eko tabernari hartaz. Italiar jatetxean, bere burua jada judutar egin behar zuen neska horren konfesioa. Neska azkarra, oso gaztea eta hanketan norabidea jarria ziona.

Akordatzen naiz, nola ikusten zen, behetik Bay Bridge erraldoi hura…zabal eta luzea. Bai, euritan zegoen arratsalde horretan ikusi nuen, han behetik, kalatxorien artetik. Nere gorputzak joan nahi zuen, leku hartatik, baina zerbait lotzen zidan badia hartara. Gero beranduago, San Francisco-ko Twin Peaks-eko nere auzoko newsagent-ean, esne eta nere special sandwich horiek sukaldatzeko nahikoa erosiko nuen. Eta baita, txinatar saltzailearen elkarrizketa motz baina kortesiazko sinpatiaz egindakoa entzungo nuen. Bizilagunak Doug eta Deana agurtu, kristalaren bestaldetik. Eta gaua etorriko zen. Gau ixila.

Akordatzen naiz ere, zenbat fotograma gordeko nituen nere memoriaren barruan. Bata bestean atzetik, mila pasarte, mila protagonista. Guztiak, nere amak erabiltzen zuen jostorratz horrekin, banan bana, josteko moduan, denak erkatuz, soineko eder bat egiteko modukoak. Nere amaren jostorratzarekin, homemade bizitza bat eramateko. Ingurukoari begiratu eta homemade bihurtzeko, betirako.

Egunen batean, kantu homemade bihurtuko direnak.

Akordatzen naiz…

Eta orain, homemade, naiz.

//

Ftf.

«Death Cab for Cutie» Live Berkeley-California (USA) 21/June/2008″


Now, I could understand how a band from Seattle in the first impression it didn’t impress me a lot.
But
you know, the place always counts. (In our Basque City, Hondarribi,
Getxo,…Why? Because tend to self-develop the liking with the same
kind of people, affinity, web 2.0. and 3.0. and so on. -Maybe this is
just a comment more for www.igorcalzada.com The othere side. But this
way, the circle just closes.-)
What I want to tell is that band did impress me a lot. Each member of
the group in his position: Bass player (really good man) and the
drumer, really good technique. With this rythmical bases, guitars and
vocals can surf easily and make good tunes.
*Specially: I will posses your heart. Really amazing.

Let’s listen.





Redvic Bar, Haight-Ashbury Street. San Francisco-California, 21nd June 2008.
ftf.