hil ala bizi

m. hil egin da.
black and white//
xantotomax eguna,
umeak kaxeritoz,
ez hain umeak,
umeago,
(ere kaxeritoz).
bizia.
eta nik ian curtis dut gogoan gaur.
ian curtis
atmosphere
Joy Division – Atmosphere

txuri beltzezko heriotza.
txuri beltzezko bizitza elegantea.
hiltzen elegantziaz hiltzea,
bizitzea baina inportanteagoa delako.

galtza eleganteak,
alkondara txuria,
txaleko beltza,
txapela,
zapia,
eta elegantzia.
thomas edo ian.

izena gutxienekoa da.
izana da balio duena.

txistorring usaia atmosferan.
tabernaren ondoko txokoan,
luxuzko obserbadorea.

m. jada ez dago.
m. elegantziaz joan da.
hori da inportanteena.
eta bera elurrarekin joan zaigu,
elurrak izoztu digu bihotza
elurrak kontserbatuko du ere
bere izana
elegantziaz.
goian bego.
mx bat, m.
ftf.

Valentine’s

red
Bihotz bi, lehioaren alde honetan.

Bestaldean, kanpoan, ospakizun handia.
Hiriko bihotz elkartu guztientzako festa handia.
Red roses for u.

Oregonian ardo kopa gorria alde honetan.
Eta gure, Belfast-eko Lehoia, Van Morrison-en, Sweet Thing, xuxurlatzen didate belarrira.
Another glass of red wine, please, for me.
(Or maybe, anothe couple of them,
much better…
Ok…or maybe better:
Leave the bottle here…)

Red roses and wine for us.
Definitely, today is going to be
Red.
For all of us.
//
ftf.

«The Joshua Tree» Dessert. South California. (USA)

It is really hot. 114 Fº. Dessert.
I am listening this really
amazing record that I bought in Frudisk record shop in Donostia
(nowadays desappeared). I was 11 years old. And 22 years after, I am
coming and playing in the white car…all those tunes: Bullet the Blue
Sky, In God’s Country, Running to Stand Still and Where Streets Have No
Name…
To be honest, I’ve started thinking every tune needs to be
listened in the place that has been created. The sensation is more
powerful and real. And this dessert is gorgeous.
Thousand and thousand of Joshua Trees, anywhere.
And really hot.
But not hard. (Strange isn’t it?)
I cannot stand with so hot weather. But I can be here.
And I will go again to the «Dessert Sky, in the God’s Country.»
Peaceful.
DSC01766DSC01767
Let’s try. I am going. Follow me.
«Bullet the Blue Sky»«Running to Stand Still»
«Exit»

«Where streets have no name»


«In God’s Country»

DSC01891DSC01936
C u soon, again.
ftf.

St. Patrick´s

St. Patrick’s, today. 17th April.
Azkenean «pint of guinness» ñoñostiarra aurkitu dut, kostata anyway. Esango nuke, «pint of guinness» keler erara izan dela; «carácter» bai. Rekalde Pub Old Part.
Eguna, aparraz betetzeko lain.
DSC00982
Eta Belfast-etik, gaur bertan, etxeko buzoian, etzanda zegoen, aspaldiko partez, gogotsu nenbilen The Frames-en Glen Hansarden Once filma! A ze present, Belfastetik bidalia!
Bai jauna. Thanks a million, Ihintz. Muxu handi bat hemendik. (A pint 4 us soon)
—————————————-
ZEINEK GERATUKO DU ORRIAK PASA ETA PASA DABILEN HORRI? HAU EZ DA SEKULA GERATUKO?
—————————————-
Lasai. AMCen «What holds the world together» eta «Can you help me…to believe»… Mark Eitzel eta bere (izen zatardun American Music Club…); aixkide, azken boladan. Ezin kendu.
Eta orduan, pint of guinness hori, donostiako rekalde pub horretan erdi bukatuta uzten dugu; korrika irteten gara; what’s up there?; we don’t know; but everybody has just start running; as mad people!
Eta gu ere. Korrika hasi gara. Ez dakigula nora.

Hondartza, beltzak.
Ametsak. Eta ardoa.
Bai, ardo kopa asko. Lasai hartuak. Baina asko.
(agian itsasoa mozkortu nahi dugu!? Hondartzara, pint of guinness aparra kupeletan barreiatuta ekartzeko gugana!? Crazy me 🙂

Eta nola da St. Patrick’s-etik hasi eta San Francisco-n bukatzen den bide hori?

Ez dakit:
Batzutan pentsatzen dut, Galway-ko portuan (edo agian ez turistikoa den, Glenckolumbille-eko cliff horietako batetik), pint-ak hartzen lo geratuko nintzela, «berde etilikoa». Eta kaxk, ba, atlantic ocean-ean barrena: Amets, zorigaizto, nightmare, pertsona ezberdin, maitasun gau, esperantza, ilusio, bizitzaren pasarteak…han galeretako kupelekin batera, nonbait, askatzen joan eta atlantic ocean-era erori direla…Guztiak barreiatuak, olatuen gozamenerako.

Jarraituz:
Hurrengo eguerdi eguzki izpi lotsatien artetik, begi bat irekitzen dudala. Hangover. (Sekulakoa). Eta grisa. Itsaso grisa. (Alaska ote?). Eta berriro lo.

Arrival:
Kai galdu bat. Eta kaiaren espigoian…(ez da posible!) Korbata gris, eguzkitako betaurreko eta traje beltz inpekablez jantzitako pianojolea, pianoan M.Davis-en «So what»en hiru notak jotzen. Hasierako, galdera melodikoa. Esku batez, eskubiko eskuaz zehazki. Ezkerrekoa, pianoaren tapa gainean, eutsita du. Eta betaurrekoen gainetik begiratzen digu. (Irriparrea du ahoan). Irriparre konplizea.

Jarraitzen dugu. Berriro, theatre zahar hura. Inor ez kalean. Bourbon botila hutsak. Eta gure arnas estua. Ez dugu ajerik. Pasa da. So what.

Gurdi baten gainean, erdi eserita, bizkarra ematen didaten, bi gizon, kantari ari dira, oso urrunean. Behelainoaren artean, ezin ditzaket berezi. Baina, entzuten dut bai. Kantu zahar bat.

«Paddy’s lamment» kantu zaharra.
Another irish folk song, San Francisco-ko karriketa urrunetan.
«Paddy’s lamment».

Eta zerk eusten du mundua batera?
Ozeanotik ozeanora. Gauden lekutik, green island-era eta handik, golden gate-era. Gu. Zu eta ni. (Once more).
(Eta poztutzen naiz. Eta ziur zure «ama» ere bai.)
Sláinte.

ftf.

Soon

True freedom
(Eef Barzelay)


If I was a poet or maybe a king
Then I could explain to you how my heart sings
Whenever I look in your eyes

A humming bird trapped in my chest I would say
is just how it felt on that glorious day
when I first saw you

Together we’ll know true freedom
>From all earthly constraints
Dissolving brilliant bright colors
In the picture god paints



Thanks, Eef.