Clem Snide (& Eef Barzelay) Live ZaragozaCity (Spain) 18th April 2009

DSCF6032Sometimes you have to take the road, in a blue sky day, and drive just drive.
Then, you will meet James, once more. Nothing changes. Your irish friend. Always James Early.
And then, you would meet again Eef Barzelay.
That man, that singer, you listened one day with the writer Harkaitz Cano in DonostiaCity one wednesday evening at 10pm. In a city that nothing never happens after 10pm, we found and listened a trombone while Mr. Eef Barzelay smoked his cigarette in the half moon night in this city, the one I am writing down these lines. And from that night, something happened, specially something grew up in our stomach. Something that was increasing in size and shape. Something
that we could not explain.
Now, every wednesday night after 10pm we still listened this trombone from Egia neighbourhood. We´ll travel to any venue and we listen «Simple Man» song. And since then, we just r not the same. And we all will become «Mike Kalinsky».
——————————
We found James in the Plaza de España in Zaragoza.
Some good beers and wines. Plaza de España?
«Q paza tio»
Good time, good memories. Two seconds and as always.
Always broths.
——————————
Got to «Lightbulbs Can» (La lata de las bombillas) venue.
And we bumped into Eef Barzelay.
Nice talking.
eef barzelay fastfatum
There the gig.

———————————
Bukatzeko aitorpena:
Orain etxean. Bueltan. Jendea eta supermerkatuak. Jende normala eta supermerkatuetako marka zuriko produktuak apaletan. Eta gure barrunbeetan, Eef-ekin erre genuen zigarro hori, kalean, kanpoan, algaratik kanpo. Nashville-eko istoriak, West-eko nere ikuspuntu eta reskatatuko zenbait pasarte, hiriak, hiriak eta hiriak. Musikari single, adin bereko, eta agian, mundua ikusteko moduaz mintzatzea polita suertatu zen. Argigarria.
Orain etxean. Diska belarrietan. Izaro, 2 urteko ume txikia esnatu ez dezadan, iphone-eko headphone high-quality hauetatik, «Born A Man» kantua entzuten.
Ederra. Ederra barruraino ederra.
Jaiotzearen inozentzi berberarekin. Ederra.
Eskertu zidan bai, Eef-ek, «Me No» algaraka eskatzea.
Agian, ere berak behar zuen holako kanturen bat jotzea. Nik ondo baino hobeto ezagutzen dudan, mamuarengandik eskapo egiteko bada behintzat: Jetlag. Eef-ek gainean zeraman. Nik sarri eraman dudan hori. Homo jetlag gara.
Egia esan, barrunbeetan, hor ditut, jewish-a den gure Eef-en hitzak, nere gogoetak eta nere broth irish-aren bizipenak. Beti dira medizina ona, «krisi» puta besterik ez aipatzen den ozeanoaren alde honetan. «Crisis, what crisis» zioten duela hamarkada batzuk.
Nik ere berdina esango nuke, dagoeneko barneraturik, bizikleta eta gure iphonea direnean, krisi eta inguruan biltzen diren gizabanako anonimo eta errudun guzti horien aurkako, arma bakar.
Krisia. Beti ezagutu dugu krisia, guk. Genion Eef-ek eta biok.
Eta horregatik kantatu genuen, «Simple Man». (6 Track: Simple Man. (unplugged))

What a pleassure.
C u again Eef.
C u really soon James. My broth.

DSCF6061
FasTFatum (igor calzada) & James Early.

ftf.

Ps:
Datorren apirilaren 24an, Bilboko Kafe Antzokian, asko txalotuko zenutela iragarri nion Eef eta beste bi kideei, Declan eta drummer-rari.
Ea ba, egin ezazue, bederen, nere ausentzia ez dezaten nabari. Ezinezkoa joatea izango zaidan kontzertua bestalde, South Galian egonen naiz une hotan.
————————–
Oraingoz, sinisten ez dugunok, bai ezertan ere ez, sinisten ez dugunok, gu sinismengabeak, guretzeko geratzen zaigun gauza bakarra: «Pray, for the Non Believer»

Clem Snide – Pray
Gauera, ohera sartu aurretik, otoi, otoi egin.
Begira, azken begia itxi aurretik, txori goseti bat, hor, ilargira dihoala, otoi egin eta gero.
Izan ere, bere bihotza kontsumitu ostean. Badihoa.
Eta zera pentsatzen dihoa. Zerbait apurtu izan balitzaio bezala barruan:
«When somebody loves you…is not good…»
esaten du, txori gosetiak…
zergatik?
«Unless…he loves you…
All the way».

Bai, txori gosetia da.
Ta hori ez da ona.

Hiriko kaleek,
une honetan,
ez dute besterik ematen.
Ez zuk ere ez. Aspaldi.
Ez duzu ezer emateko.
Horregatik gara txori gosetiak.
Ilargiari begira. Ah, eta ez du ajola zer pentsatzen duzun honetaz. Jendeak jada ez du axola.
Gure txori gosetiek bakarrik axola dute.
Pray, so.

So.
Ah.
Otoi. So.
//

Boat in the Red Sea

Gaur Springtime hasi da. Gure bihotzetan. Ezbairik gabe, banan bana, guztiak, loraturik sentitzen zaituztet. Denak, salbuespenik gabe.
Denak haizearen laztanarekin gozatuz. Ia modu inkonsziente eta agian ajolagabe batean. Bonba batek eztanda egitera joan balitz bezala, eta inor ez ajolatsu. Eztanda egingo duen bonba, udaberriko loreen eztanda ospatzea bezalakoa balitz bezala. Eta ondo dago. Edo ondo beharko luke.
Baina inor ez da konturatu gauza, zertzelada, txikikeri batetaz: Itsasoa gorri jarri da. Gutxi gutxinaka hasi da, tantaka. Haseran tanto, tonto, tonto tanto, batzuk baino ez dira izan. Baina, hor, portuko eskinatik sartzen ikusi dugu James-ek eta biok. (James ni bezala, nahiko obserbadore ona da. Ni baino argazkilari hobea da bera ere.)
Maddalen, Ihintz, Markel, Laino, Hodei,…ume kuadrila hondartzan jolasten ari ziren, gurasoen begirada artean. Eta gu ondotik pasa garenean, beraiekin batera, urertzera jolasten joan gara, eta ohartu gara.
boat
Orduan, batek (ez dut oroitzen zeinek, oso azkar izan da dena, urgentziaz, inozentziaz akaso), paperezko txalupa bat egin du. Eta inork ez du ezer galdetu. Bitartean gauza bera egin dugu guztiok: Instant batean guztiok ginen paperezko txalupan, itsaso gorrian barneratzen. Misterio, hotzikara eta aldi berean ilusio mugagabe bat genuen guztiok bere barrunbeetan. Maddalen-ek bandera pirataren simulatuz, bere soineko beltza erantzi eta mastan zintzilikatu du, lau haizetara gure arima guztiak bideratuz. Irripartsu guztiak, hitzik esan gabe, baina jada guk ikusi eta gurea zen itsaso gorria konkistatzera irten gara. Eta denek gauza bakarra dakigu: Itsaso gorria konkistatzen saiatzen dena, ez da inoiz bueltatzen berriro lehorrera. Izan ere, itsaso gorria konkistatzera irtetzen denak, bere bihotza springtime-aren izenean odolustuko duenaren promesa ixila eta hautsiezina egiten baitio bere buruari eta bidaikideei.
—————————————————-
Bihotz odolustuen brigada da paperezko barkuaren tripulazioa. Beraien egitekoa: Springtime-eko amodio irlara iritsi eta berau konkistatzea. Gurutze Gorriaren antzera, odolustutako guztiak bilatu eta sendatzea. Bandera pirata den Maddalen-en soineko beltza amodio irlako faroan zintzilikatzea.
Hurrengo Springtime-erarte.

Thanksgiving

Eskerrak, FasTFatum-eko bideari jarraitu diozuenak eta nonbait bidean geratu zaretenoi.

Gaur, Golden Gateera, goaz.
(-Bidean, konturatzen naiz, jende guztiak, ateratzen duela txakurra, pet-a, pasiatzera egun seinalatu honetan. Eta pentsatzen dut…Eta txakurrik ez dugunok? Zer ateratzen dugu pasiatzera San Francisco-ko kaleetatik? 😉 Jaja…Ba, gure barruko «perrunoa» ateratzen dugu, bere «basakeri» guztiarekin…Jatorrizko instintu atrapakari eta esploratzaile urbano finak atera ditugu, europearrok, San Franciscon. The Concretes, belarriak laztanduz, tertziopelo zuri&beltz nordiko flower-power-ra, ipod salvavidas-etik.-)

Zerbait gertatuko baita han hemendik gutxira.
Azkar, fast.
Vertigo!
2394066688_35f082cac6
James Stewart, bere BMW white car-ean Vertigo film-etik atera dut. Eta Colin Meloy-ekin hitzartu da, zubiaren erdi-erdian. Vertigo-rako remake-a ote? Ze tratu dute bien artean? Zer esan nahi dio Colin Meloy-k Mr. Stewart-i? Zer ikusi du Portland-ekoak bidean, gai izango da Mr. Stewart-en aztoramendu lausotutik, gizon elegantea aterarazteko? Zein tale kontatuko dio, Portland-etik gidatzen datorren wisdom man-ak?
colin meloy