Ez dago lapurtua ez den muxurik…

Ez dago lapurtua ez den muxurik…
okupatu ezin daitekeen etxerik
(hori baino plazer handigoa bezalakorik).

Mark Eitzel – Why Are You With Me
Larunbatik
ez dagoen bezala 4pm-tik
aurrera erlojuak geratzen ez diren arratsalderik.
Londonen erlojuen orratzak erortzerik
ez diren Daliren ordulari ero istrioniko bihurtzen ez direnik.
Parke arras huts bezain atenporalik.
Amildegirik.
Zure ametsen oroimenean galtzen ez naizen larunbatik.
Lapurretarako beste tarte hobeagorik
pentsatzen ez dudan unerik.
Nebulosoak diren Joanna Newsom-en harpaz ferekatutzen dituen kantuen lurralde magikoagorik.
Bihurria izateko jaio ez den umerik.
Gauik.
Metroko zuloetan sartu, eta zure zai etenik
gabe egoten ez naizen ordurik.
Orduak, eta minutuak…axolagabeturik.
Inoiz ailegatuko ez den ordua iritsiko ez denik.
Eguzkiak aurpegian eman, begiak itxi, eta behebarru batean exeritzerik.
Lapurretarik,
zurekin gabe egitea pentsatzen ez dudan gaueko krimen beltz destripatzaileagorik,
muxu horiek gozatuko ez dituenik.
Une batez, okupatutako etxea «okupa kopon» lez euforiaz ospatuko ez duenik.
Gurea jada ez den etxerik
gaua den gure okupazio iraultzaileagorik
eta inorrena, jada inorrena, ez den muxurik.
Begiak ireki eta bankutik
altxa eta oinez hasiko ez denik
Londonetik.

Bi kale beheragotik:
Shoreditch, zure izena, ahazterik

…ez dagoenik…

Ftf.

The Boy With the Hammer

Batzutan
Gabriel Aresti,
Market St.etik
oinez imaginatzen dut
Bilbo-Bilbao

edo Mark Eitzel-en
club horietako batean
mailua
herri eta harri
errezitatzen.

Eta
batzutan
mailu bat hartu nahiko nuke
eta mailuaren ume hori izan.

Zer dagoen puskatzeko/eraikitzeko?
Batzutan Ciorán ere, izan nahiko nuke.

Eta ia gehienetan
mailu bihurtu nahiko nuke.
ftf.

Gaur

Zergatik, ihes egiten dugu,
hondartza galduetatik
twin peaks-eko gainera?

Agian,
elkarrizketa hutsal
eta curry chicken-etik
urruntzen ari garelako?

Edo aspaldi,
maitatzeari utzi geniolako.

Edo agian,
hau dagoelako
Gaur.

Eta gaurko TV debate-a
benetan aspergarria suertatu zaigulako.
Ohi den bezala.

Eta,
inork ez duelako arrazoia.

Dakigun gauza bakarra,
gaur,
Gaur dela.
Eta gainera,
gogoa dugulako,
gure galtza laranjak jantzi,
eta kalera ateratzeko.
Eta badakigu,
badakigulako,
Xantal, James, Marta, Iban, Beñat, Amets, Maddalen, Jose Luis, Carolina, eta gogora etortzen ez zaizkidan gaurko protagonista guztiak,

gogo berdina dutela.

Gaur, beraiek izan.
Chéjov-ek esan zuen,
otsoen aurrean,
beraien aukera bakarra,
hirugarren aukera zela:
Heuren burua, poliki-poliki jaten bukatu. Otsoei arrastorik utzi gabe.
 
Hori bakarrik,
eta guzti horregatik,
biziko dira Gaur,
banan-bana,
guztion hiri honetan.

Gaur (eta hemen, gainera).
ftf.

DE-CADENTE

2293337347_4ff15c6663Oinez.
Gaua da.
Piano bat.
Aurreko uztailean bezala,
hor antzoki ilun batean.
Ez negarrik egin.
Ez du ezertarako balio.
Entzun, taxi horien zarata aldapan gora eta behera.
Zure bihotzean, aurikulu eta bentrikuluak lez.
Hiriaren hotsa.
Hiriaren birikak.

Besterik ez,
Anything.
Mark Eitzel – Anything

But you are not alone.

Bay Area ikusten da, hemen goitik, ikusten duzu?
Ez dago urruti, ikutu ahal dut hatz puntekin.
Ikutzen duzu? Bai, hor beheko hori, Frisco da. Pelikuletakoa.
Baina hemen, gizatiarragoa dirudi.
Arnasa hartu daiteke,
gure birikak ez itotzeko.
Eta esan hemendik, zenbat aldiz maite izan dudan, bultzatu izan dudan atea behera botatzeko,…
Benetako gauzak egiteko, benetako gauzetan sinisteko. Eguneroko gauzetatik ihes egiteko, beste behin ere.
(…)
[Lasai, Gemma jarriko dut speaker-etatik, etxera iristen naizenean. Atea zabaldu eta zigarrokin luze eta marroixka horietako bat erreko dut, gauero lez, hor atarian eserita. Atezuaren azken goiki eskaileran nere jeans jada apurtu eta goiko moon hori begiratuz. Bay Area Moon hori.]

Oinez,
goaz berriro aldapan gora.
Bazatoz?
Entzun, headphone-ak
partekatzen ditugu.
Belarrietan Mr. Eitzel.
Bera bertakoa da.
Inork ez du bera ezagutzen, ordea.
Hortaz ohartu nintzen lehengo private party-an.
Bere izena aipatu zuen europear flipaua bihurtu bainitzen, hogei bat hippie-ren begiraden artean. Inork ez zuen Frisco-koa dela harrotasunez esaten duen kantaria ezagutzen. De-Cadente.

decadente adj.
Que es propio de un movimiento de la literatura que se caracteriza por el excesivo cuidado en el estilo.
adj.-com. Díc. gralte. del artista y literato de refinamiento excesivo.

Jaso dut twitter-ren. Thank you.
Bai, hori da, nik esan nahi nuena. Hain prezisoki.
Urte bete eta gero, oso ondo ulertu didazu zer esan nahi nuen.

Oinez,
gauean,
berriro ere,
Filmore St.etik Hayes St.era
oinez,
gauean,
taxi horiak
ezker-eskubi,
japantown,

eta azkenean
horra,
orratzera iristen gara:
175268490_3bb1441a0aGure etxera,
Twin Peaks-eko muinora.
Bay Areako behelaino artean,
gure gotorleku de-cadente-ra.
DSC03071

17th JULY 2008: Bukowski (Donostia-SS) Homecoming LIVE gig from Nevada (USA).

Handik bueltan, bideen berri emateko, kontzertua, etxean berriz.
Next gig in july, a sort of homecoming from there. C u there.
Ya en camino, de vuelta de allí, nos vemos en el Bukowski.

Camino ya a / On the road to Nevada (USA)/ra bidean
322363828_e20b787bb4_m

Hurrengo berriak jada handik.
Next updates from there.
Cierro el ciclo aquí, para seguir ya las actualizaciones desde allí.

Eskertuko nahi nuke ziklo hau behin bukatuta (19th April 2007 Ernest Lluch-29 th April 2008 Nevada-USA) oso gertu izan dudan jende guzti hori. Zuek gabe hau ez litzateke posible izango hemen. Hara eramango zaituztet guztiak ere:
Aitziber, Harkaitz, Isma, Galinche, Arantza, Azpi, James, Rup, (Iban, Santos, GH,…), lagunak kuadrila.
ftf.