Mutu geratzea ei da onena.
Agian estropozo egin nahi ez duenarentzat.
Edo agian ezer esateko ere ez duenarentzat.
Edo entzutea gurago duenak.
Baina edozein delarik aukera,
denok gara arrai arraroak.
Batzuk, urazalean (gauzak esaten eta idazten) ibiltzen diren bezala, beste batzuk, urazpian aritzen dira igerian (burua gainazalera ateratzeko beldurrez).
Izuen gordelekuen barrena, itsasazpian.
Baina,
edozein delarik ere egiten den aukera,
Tokyo-ko Tsukiji fish market-ean
burugabeak,
agerian edo estalian,
(ilusioz eta beldurrez ekipatuak)
denok gara,
itsaso honen sakontasuna ezezaguna delarik, bere ur urdinaren altzoan,
noraezean igerian dabiltzan,
arrai arraroak.
San Francisco, CAlifornia (USA)
2008Aug. (in mind&remake)
Ps: SF Bay Arean hasi ginen
igerian…
igerian…
igerian…
gure kostetaraino…
eta segi igerian…
igerian…
igerian…
ftf.
Firestairs to the SF Bay Area’s Sky (5am tonight)
Ipod-ak ez du ixildu nahi gaur gauean.
Egia esan, nik ere ez bera ixiltzea nahi.
Beldurra izango da.
Lo egiteko beldurra.
Zu gogoratzeko eta nere ametsetan sartzeko.
Edo neregatiko beldurra izango da.
5am San Francisco. Tonite.
Taxi horiak kanpoan gelditu gabe, paraje urbanoak eta telefono betaurrekodunak.
Eta nere buruan green emotional landscapes.
Gelditu gabe. Trostan dabiltzan zaldi eroak Islandiako Akureiry-runtz. Han zerbait omen dago. Amets eta fikzioaren artean. Badator, badator.
——————————-
Ez dago jada, denbora honi jarraipena emango dionik.
Hemen, denbora gelditu da, parete zuri hauetan, sute-eskileratik, zerura igoko gara, han party erraldoi bat egiteko. Hemengo community carnival hauek bezalakoak, baina maybe zapi zuri-gorriak aterako ditugu, yankee hauen zoramenerako. Kriston burrundaia. Zezenak, armarioan gordeko ditugu. Zaldiekin, zeruko paraje berdeetan hegan egingo dugu, Bay Arearen gainetik. Hippie guzti hauen zoramenerako. Crazy St. Phermin in SF.
——————————–
Han goian, esango dizkizut, jendearen algararen artean, SFko zeruan eserita, zenbat aldiz pentsatu dudan, Islandiako zaldi eroekin. Zenbat eromen izan ditudan gaur bezalako gauetan. Zenbat aldiz, salto egingo nuke, zeruaren ertze honetatik behera. Zenbat aldiz, jarri naizen, ume bakartiei kalean begiratzen. Zenbat aldiz, egin dudan oihu hondartza galduetan. Zenbat aldiz, gorrotatu ditudan mundua zuri beltzean ikusten dutenak bakarrik, beste gainontzekoei diktadura horretara behartzeagatik. Zenbat aldiz, pentsatu dudan, zeruaren eskin honetara igo eta bertan gelditzea. Zenbat aldiz, zenbat aldiz, zenbat aldiz.
Baina, behin bakarrik, igoko naiz sute-eskileratatik gora, zerura. 
Eta zurekin bada,…
inoiz ez gehiago jeisteko handik.
//
ftf.
The Blood
Ez zait inoiz gertatu.
Aireportutik atera behar nintzela, odoletan hasi naiz sudurretatik. Geratu gabe. Zer edo zerk, nere barruan eztanda egin balu bezala. Eztanda gorria. Agian gauza askok egin dute eztanda barruan. Korrika joan naiz restroom-era. Ispiluari begiratu diot eta han etzegoen inor ez. Odolarekin batera, sudurretatik desagertu egin naiz. Arraskatik behera joan naizena odolarekin neu izan naiz. Oso osorik. 
————————————————————-
Orain sute-eskilara hau, logelakide dut, SF hiri handian.
Begiak itxi, eta Oregon-eko
green,
moon,
coast,
beach,
train,
friendship,
car driving,
rain,
streets,
heart,
orange,
trees,…
nere ametsetan
sudurretatik sartzen
senti ditzazket.
Udaberriko odol berdearen transfusioa.
Bete arte,
oso osorik
bete arte
berriro ere.
When you look and find
You(‘ve) lost your place
To the girl behind
With the honest face
Ain’t that the way..
Your heroes
They pass by on broken feet
With the girls they find
Between the roof and street
On a thin escape
I can’t explain where the blood goes
I can’t explain cause I don’t know
It finds a way
The wise, they talk of honesty
While the boats, they keep pointing
Always set for sea
A fool’s escape
There’s a note, I found
Reminding me, not to wait
That you’d come and look for me
And not to wait
I can’t explain where the love goes
I can’t explain cause I don’t know
It finds a way
//
ftf.
23rd Av. and the green hat
Bai, San Francisco-tik Portland-ek egin du Suzanne-ek bere mustang zurian. Gaueko 4am zirenean, bitan pentsatu gabe, bere Twin Peaks-eko etxeko azpikaldeko garajeko zabaldu eta milaka deabru atzetik balitu lez, atera da. Iparraldera.
Ez du atzera begiratu nahi izan. Beharrik ere ez.
California-ko haize epelak atzean utzi eta Oregon-eko euritsu eta berdean sartu da. It’s raining cats and dogs. Bidean, tristea eta iluna zen bidaia, out of the blue, ortzadarraren irteerarekin alaitu egin da. Zubi magiko multikolore bat. Eta Suzanne bere kotxea zirkulu perfektu horretatik pasa nahi izan ditu, bere inperfekzio guztiak. Ez da kontua, kabitzen ziren edo ez. Kontua zirkuluak ez zuela sarrerarik. Ondo sartu, sarrerarik ez duen zirkulu perfektu batean, zure inperfekzio guztiekin….Pentsatu du. Isabel Coixet-en My life without me filmarekin ere akordatu da, zehazki main character-ra zen neska oso eta zorigaitzeko horrekin. Sarri pentsatu zuen, izakeran bere antza zuela, munduaren aurka borroka egiteko kemena, esan nahi baita.
Eta aurrera jarraitzen du. Eguerdiko noon, 12pm-tarako, Portland-eko 23rd Av. ko kale zoragarrian izango denaren aurreikuspena egiten du bere buruan.
Azken batean, Suzanne-en helburu bakarra, kapelu berde koloreko bat erostea baino ez da.
Bere ihesak badu zentzu bat.
Behin lortuta, bestalde, pentsatu beharko du zer egin, bere ihesarekin. Gelditu, bueltatu, urrutiratzen joan, oraindik gehiago.
Baina hori, 23rd Av.ko bere kapelu berdearen ostean izango da. 
Ez lehenago.
Looonnngggg Trip Through Far West USA 2008 Deep Wires.
You got it, my broth, ftf.
Long and dessertic freeways, lonely distances, espresso and my friends (colin, eef, glen, hope and josé).
18.000 Miles away in the USA Far West:
«FTF: Looonnngggg Trip Through Far West USA 2008 Deep Wires.»
//
Now:
Rest. Sleep. Keep on Dreaming.